Nie daj się zastraszyć jego ogromnym rozmiarom. Pomimo bycia najwyższym psem, który istnieje – irlandzki wilczarz jest niezwykle potulny i kochający. Znając go trudno uwierzyć, że w przeszłości Celtowie używali go do walki wręcz.
Czy wiesz, że w średniowieczu psy te były na skraju wyniszczenia populacji wilków w Irlandii? Wieki później, kiedy nie były już potrzebne do polowań, przeżywały też swoje najgorsze dni. Dzięki pracy kapitana armii udało się je odzyskać. Dziś są bardzo cenione jako psy do towarzystwa ze względu na swój instynkt opiekuńczy.
Charakterystyka wilczarza irlandzkiego
Jego postura sprawia, że zasługuje na kwalifikacje w rasie olbrzymiej. Nie jest to jednak pies szczególnie korpulentny, a wręcz przeciwnie. Jego nogi są długie i muskularne, klatka piersiowa głęboka, brzuch zapadający się do środka i ma tendencje do skulonych pleców. Wszystko to składa się na nadanie mu eleganckiego i pełnego wdzięku wyglądu. Jego głowa jest długa i spiczasta, z nożycowym zgryzem. Jego oczy, średniej wielkości i ciemne, jego uszy małe i w kształcie róży.
Temperament wilczarza irlandzkiego
Psy te okazują całe swoje przywiązanie do osób, z którymi mieszkają, dobrze dogadują się zarówno z dziećmi, jak i osobami starszymi oraz z innymi zwierzętami domowymi. Aby nie zaszkodzić najmniejszym domownikom warto socjalizować je już od szczenięcia. W tym celu, oprócz przekąsek, można użyć głosu i pieszczot.
Są równie towarzyskie w stosunku do obcych i rzadko bywają agresywne. To w połączeniu z ich niskim instynktem terytorialnym sprawia, że nie są najlepszymi psami stróżującymi. Zawsze bardziej troszczą się o tych, których kochają, niż o obronę swoich dóbr.
Są bardzo inteligentne i lubią chwile samotności, być może dlatego, że historycznie zostały nauczone polować w pojedynkę. Nie są one bardzo wokalne i przystosowują się do życia w pomieszczeniach zamkniętych, chociaż ze względu na ich wielkość potrzebują przestrzeni, aby się rozwijać i zachować równowagę.